Zagadka wieloletniej odporności szkliwa na siły działające podczas gryzienia i żucia została rozwiązana. Okazało się, że kiedy zęby rosną, szkliwo ulega mikrouszkodzeniom. Powiększaniu się uszkodzeń zapobiega „pagórkowata” powierzchnia zębów, dzięki której dochodzi do równomiernego rozłożenia działającego na szkliwo nacisku. Mikroszczeliny w wilgotnym środowisku jamy ustnej wypełniają się bogatą w białka substancją podobną do kleju, która wypełnia szczeliny. Proces ten prowadzi do samoleczenia się zębów.

Źródło: „Gazeta Polska”