Najbardziej znane sposoby oznaczania uzębienia to:

• schemat według Zsigmondy’ego

Tabela 1. Uzębienie stałe według schematu Zsigmondy’ego.

8 7 6 5 4 3 2 1	1 2 3 4 5 6 7 8
8 7 6 5 4 3 2 1	1 2 3 4 5 6 7 8

R – strona prawa         L – strona lewa

Tabela 2. Uzębienie mleczne według schematu Zsigmondy’ego.

V IV III II I	I II III IV V
V IV III II I	I II III IV V

R – strona prawa         L – strona lewa

W tym systemie można również stosować zapis skrótowy, np.

    | 6         lub            | 6

    ¯¯¯                 ¯¯¯|¯¯¯      (pierwszy górny trzonowiec stały, lewy)

• schemat międzynarodowy według Międzynarodowego Towarzystwa Stomatologicznego (FDI)

Tabela 3. Uzębienie stałe według schematu FDI.

18 17 16 15 14 13 12 11	21 22 23 24 25 26 27 28
48 47 46 45 44 43 42 41	31 32 33 34 35 36 37 38

            R – strona prawa                             L – strona lewa

Tabela 4. Uzębienie mleczne według schematu FDI.

55 54 53 52 51	61 62 63 64 65
85 84 83 82 81	71 72 73 74 75

           R – strona prawa                              L – strona lewa

• pierwsza przyporządkowuje ząb do uzębienia stałego lub mlecznego, a także do szczęki lub żuchwy oraz jej strony prawej lub lewej

4 3   – zęby stałe             8 7 – zęby mleczne

• druga oznacza ząb

Zapis skrótowy, np. 53 – mleczny kieł górny, prawy.

Każdy ząb ma skrót od nazwy łacińskiej:

• siekacz mleczny – dens incisivus deciduus (i lub Id)

• kieł mleczny – dens caninus deciduus (c lub Cd)

• trzonowiec mleczny – dens molaris deciduus (m lub Md)

• siekacz stały – dens incisivus (I)

• kieł stały – dens caninus (C)

• przedtrzonowiec stały – dens praemolaris (P)

• trzonowiec stały – dens molaris (M)

• dens – ząb

• deciduus – mleczny

Na przynależność zęba wskazuje cyfra, umieszczona za skrótem w górnym (szczęka) lub dolnym (żuchwa) rogu, np.

 i² lub Id² – drugi siekacz mleczny, górny

Za pomocą takiego zapisu można również przedstawić całe uzębienie: