W starożytnym Rzymie mieszkańcy miast mieli zęby z gorszym stanie niż ówcześni mieszkańcy wsi – tak wynika z badań archeologicznych szkieletów przeprowadzonych przez badaczy z londyńskiego muzeum. Mieszczuchom dokuczały próchnica i kamień nazębny – przeciętnie o ok. 10 proc. częściej niż chłopom. Był to prawdopodobnie efekt diety bogatszej w cukier i słodycze oraz skutek łatwiejszego dostępu mieszkańców miast do wina i napojów pochodnych. Wieśniacy żyli skromniej, ale dłużej. Jednak ok. 70 proc. ówczesnego społeczeństwa nie dożywała wieku ponad 35 lat – niezależnie od tego, czy mieszkali na wsi czy w mieście.

Źródło: Opracowanie własne