Jedwab i pajęczyna to jedne z najmocniejszych, naturalnych włókien. Są przyjazne środowisku, biokompatybilne z tkankami żywymi i nie ulegają rozkładowi w organizmach ani nie uwalniają żadnych toksycznych substancji. Z tego względu postanowiono je wykorzystać w hodowlach tkankowych zębów i kości. Pajęczyna i jedwab tworzyłyby rusztowanie, wyznaczające kształt mającej się pojawić struktury. We wnętrzu szkieletu z włókien następowałby wzrost kolejnych warstw tkanek, aż do wypełnienia siateczki. Powstające elementy tkankowe mogłyby mieć też pożądaną porowatą strukturę – zależałoby to od ukształtowania włókien na rusztowaniu.

Istnieją propozycje, by w jedwabnych siateczkach hodować zęby. Wszystkim, którym doskwierałby brak zębów, a nie zdecydowaliby się na tytanowe implanty, można by wszczepiać naturalne elementy uzębienia, kształtowane na indywidualne zamówienie.

Źródło: „Tygodnik ANGORA”