Dysplazja ektodermalna to dziedziczne zaburzenie, które polega na niedorozwoju tkanek i narządów wywodzących się z ektodermy. Daje ono objawy ogólne (m.in. rzadkie, cienkie, jasne włosy i brwi, brak gruczołów potowych, dysplazja paznokci) oraz w jamie ustnej (dysfunkcje języka, nieprawidłowy kształt zębów, brak zawiązków zębów mlecznych lub opóźnione wyrzynanie się pierwszego i drugiego garnituru zębów). Zmiany w układzie stomatognatycznym osoby dotkniętej dysplazją ektodermalną rzutują na wygląd twarzy: skraca się jej dolny odcinek, pogłębia bruzda nosowo-wargowa, mogą pojawiać się zaburzenia mowy i żucia, charakterystyczny jest przetrwały niemowlęcy typ połykania i oddychanie przez usta.

U pacjentów z dysplazją ektodermalną podejmuje się leczenie protetyczne najczęściej z wykorzystaniem ruchomych uzupełnień akrylowych, gdyż można je łatwo dostosować do warunków w jamie ustnej. Ich okresowa wymiana jest koniecznością u pacjenta w wieku rozwojowym. W sytuacji, kiedy u osób dotkniętych dysplazją ektodermalną odnotowuje się wady zgryzu, wdrażane jest leczenie ortodontyczne łączone z protetycznym.