Zwichnięcia zębów najczęściej dotyczą siekaczy przyśrodkowych szczęki, a rzadziej siekaczy żuchwy. Bywają powiązane z uszkodzeniami zębów, takimi jak złamanie korony lub korzenia. Ich konsekwencją może być utrata zębów.

Zwichnięcia częściowe mogą mieć postać tak zwanego wstrząsu zęba, w którym dochodzi do urazu przyzębia, jednak bez wyraźnego zwiększenia ruchomości zęba i bez jego przemieszczenia. Mogą objawiać się także jako nadwichnięcia, w których notuje się już zwiększoną ruchomość zęba, ale bez przemieszczania. W przypadku wtłoczenia w głąb tkanek przy zwichnięciu mamy do czynienia z przemieszczeniem zęba wzdłuż jego osi długiej do okołowierzchołkowej okolicy korzenia. Może temu towarzyszyć zmiażdżenie bądź złamanie kości wyrostka zębodołowego. Ten typ zwichnięcia uznawany jest za najcięższy. Przy wysunięciu zęba z zębodołu podczas zwichnięcia dochodzi z kolei do przemieszczenia zęba wzdłuż jego osi długiej, ale w kierunku przeciwnym niż przy wtłoczeniu zęba. Ostatnia postać zwichnięcia częściowego zęba to przemieszczenie boczne, w którym ząb przesuwany jest w dowolnym kierunku i może temu towarzyszyć złamanie ściany zębodołu.

W przypadku zwichnięcia całkowitego dochodzi do utraty kontaktu zęba z zębodołem. Jest to najczęstszy typ zwichnięć notowany u dzieci w wieku wczesnoszkolnym.