Stomatologia i protetyka dynamicznie idą do przodu dzięki postępowi technologii, ale stare, sprawdzone rozwiązania nadal czasem okazują się niezastąpione. Przykładem jest stosowanie przez techników dentystycznych metali i stopów metali do wykonywania protez dentystycznych. Uzupełnienia metalowe lub ze stopów metali mają wiele zalet, których nie potrafią przebić nawet najnowocześniejsze materiały syntetyczne. Pojawiają się też wady, np. podczas wykonywania protez metodą odlewu. W trakcie tego procesu mogą w surowcu powstawać różnice w składzie w poszczególnych częściach odlewu lub zmiany fizyczne: porowatości, jamy i mikroprzestrzenie skurczowe.

Jedną z metod na uniknięcie tych problemów jest obróbka cieplna odlewanych elementów. Jej zadaniem jest wywołać pozytywne zmiany w strukturze odlewu w wyniku działania ciepła i czasu w celu polepszenia właściwości fizykochemicznych i mechanicznych stopu.

W obróbce cieplnej stopów wykorzystuje się następujące procesy:

• Wyżarzanie ujednorodniające – jego celem jest homogenizacja masy stopu. W zależności od rodzaju stopu i jego pożądanych właściwości stosuje się różny czas tego typu obróbki i w różnej temperaturze. Powoduje ono spadek segregacji dendrytycznej, co w konsekwencji prowadzi do wzrostu jednorodności materiału i lepszych właściwości izotropowych.

• Utwardzanie dyspersyjne z wykorzystaniem przesycania i starzenia materiałów – w przesycaniu stop jest nagrzewany powyżej linii zmiennej rozpuszczalności. Robi się to w celu rozpuszczenia wydzielonego składnika. Kolejnym etapem jest szybkie schłodzenie w celu zatrzymania składnika stopowego w stałym roztworze przesyconym. Po tym etapie zmniejsza się wytrzymałość stopu, ale jednocześnie zwiększa jego plastyczność. W dalszej kolejności stop poddawany jest starzeniu – podgrzewa się go do temperatury niższej od granicznej rozpuszczalności, wygrzewa i studzi. W rezultacie stop staje się bardziej wytrzymały i twardy.

Źródło: Opracowanie własne