Zdrowe, piękne i równe zęby są marzeniem wielu osób bez względu na wiek. Coraz mniej Polaków podczas uśmiechu prezentuje luki po zębach, ale też nie wszyscy dbają o zaprotezowanie ubytku. To błąd, ponieważ już brak jednego zęba destabilizuje układ pozostałych. Lukę można uzupełnić protezą, mostem czy implantem.

Wstawienie implantu to coraz bardziej popularny sposób odtworzenia utraconego zęba. Nie bez przyczyny - jest to najbardziej fizjologiczny sposób likwidacji luki po zębie. Powodzenie zabiegu jest bardzo wysokie – za sprawą tytanu, który doskonale integruje się z ludzką tkanką. Tytanowy korzeń stanowi filar, na którym umieszczona jest korona zęba, idealnie dopasowana kolorem i kształtem do sąsiednich zębów.

Implantolog zawsze na początku przeprowadza z pacjentem bardzo szczegółowy wywiad, dotyczący przebytych i obecnych chorób, uczuleń, urazów i stylu życia. Poddaje też ocenie zdrowie i kompletność kości szczęk. Od kondycji tkanki kostnej zależy w głównej mierze powodzenie zabiegu. Wszczep jest mocowany w kości i jej zanik lub choroby mogłyby doprowadzić do szybkiego rozchwiania wstawionego elementu.

Głównymi przeciwwskazaniami do zaimplantowania są:

• wiek pacjenta – zabiegu nie wykonuje sie u osób, które nie zakończyły jeszcze okresu wzrostu, czyli u dzieci i młodzieży do 18 r.ż.;

• choroby: wyniszczające (nowotwory), ogólnoustrojowe np. zaawansowana cukrzyca;

• silne ubytki kości szczęk, których nie da się odtworzyć z innych fragmentów tkanki kostnej pacjenta.

Sztuka implantowania wymaga od specjalisty wysokich umiejętności oraz wielkiej wiedzy. Dlatego implantolodzy ustawicznie się kształcą i wymieniają doświadczeniami. Od lat w Polsce organizowane są „Dni Implantologii Stomatologicznej”. Tematem przewodnim tegorocznego sympozjum, które odbyło się na początku czerwca w Poznaniu, była przyszłość implantologii i kierunki jej rozwoju. Przedstawiono metody rehabilitacji aparatu żującego oraz doświadczenia Osteoplantu – jedynego krajowego systemu implantologicznego, który opracowano w poznańskiej uczelni.

Źródło: „Głos Wielkopolski”