Chłoniaki jamy ustnej to niezbyt często występujące nowotwory. W obrębie jamy ustnej stanowią zaledwie kilka procent wszystkich złośliwych nowotworów. Zdecydowana większość z nich wywodzi się z dojrzałych komórek limfocytarnych B, ale w okolicy głowy i szyi notowane są również nowotwory wywodzące się z dojrzałych komórek T oraz NK/T. Bardzo rzadko w obrębie jamy ustnej występuje wysoce złośliwy chłoniak Burkitta – stanowi on zaledwie 5% wszystkich chłoniaków jamy ustnej.

Nie do końca rozpoznane są przyczyny rozwoju chłoniaków. Podejrzewa się, że powstanie tych nowotworów może poprzedzać przebycie zakażenia wirusem Epsteina-Barr.

Chłoniaki w jamie ustnej najczęściej lokalizują się w obszarze podniebienia, a następnie szczęk i dziąseł – górnego i dolnego. Notuje się je także w przedsionku jamy ustnej. Częściej dotknięte nim zostają tkanki miękkie niż kości. Symptomy chłoniaków w jamie ustnej są nieswoiste – mogą to być procesy zapalne związane z zębami bądź zapaleniem zatok; notuje się także ziarniniakowatość Wegenera.

Ponieważ początek choroby najczęściej jest bezbolesny, dlatego rozpoznanie tego nowotworu może być opóźnione. Alarmuje dopiero wystąpienie w obszarze jamy ustnej zmian martwicowych i ropnych stanów zapalnych powiązanych z naciekaniem naczyń krwionośnych.

Ponieważ wczesne rozpoznanie ma kluczowe znaczenie dla rokowania i sukcesu terapeutycznego, dlatego rutynowe wizyty u dentysty stoją u podstaw profilaktyki i wczesnego rozpoznania choroby, co znacznie poprawia rokowania dla chorego.