Pacjent
- Warto wiedzieć
- Coś na ząb
- Wybielanie zębów
- Choroby i leczenie
- Estetyka
- Higiena
- Ciekawostki ...
- Dowiedz się jak...
- Forum
- Baza gabinetów
- Pytania do ekspertów
- Subskrypcja
- Ogłoszenia - Pacjent
- Partnerzy portalu
- Tagi
- Bruksizm
- Ciąża a zęby
- Dental TV
- Kamień nazębny
- Korony
- Leczenie kanałowe
- Licówki
- Mosty
- Strach przed dentystą
- Vademecum Pacjenta
- Zęby mądrości
- Znieczulenia
- 23-06-2008
Przewlekłe problemy z wydzielaniem wystarczającej ilości śliny, zapalenia śluzówki jamy ustnej, czerwieni wargowej, nawracające kandydozy, większa podatność na próchnicę, postępujące choroby przyzębia, nadżerki, pękanie i pobruzdowanie języka – mogą być efektem kserostomii, czyli suchości jamy ustnej. Kserostomia to część większej jednostki chorobowej, zwanej zespołem Sjőgrena, przewlekłego schorzenia zapalnego o charakterze autoimmunologicznym. Zespół Sjőgrena objawia się zaburzeniami w wydzielaniu gruczołów łzowych oraz śliniankowych. Nazwa choroby pochodzi od nazwiska szwedzkiego okulisty, który opisał jej objawy.
Etiologia choroby do dziś jest nieznana. W pierwszej połowie ubiegłego stulecia wysunięto hipotezę o immunologicznym charakterze schorzenia, ponieważ wyniki badań ujawniały występowanie przeciwciał przeciwko własnym antygenom.
W latach 70-tych XX wieku potwierdzono doniesienia o powiązaniach zespołu suchości z pewnymi antygenami systemu HLA.
Przypuszczalne czynniki, które mają wpływ na chorobę to:
-
gospodarka hormonalna, głównie hormony płciowe – potwierdziły to badania: u 90% badanych kobiet można było takie powiązanie zauważyć;
-
zakażenie niektórymi wirusami, np. EBV (wirus choroby Epsteina – Barra), CMV (wirus cytomegalii), HTlV-1 (wirus ludzkiej białaczki);
-
antygeny zgodności tkankowej.
Szacuje się, że zespół Sjőgrena to druga co do częstotliwości występowania choroba tkanki łącznej po reumatoidalnym zapaleniu stawów. W Stanach Zjednoczonych cierpi na nią 1 – 2 % populacji. Przeważnie chorują kobiety między 40 a 50 rokiem życia.
Podstawowym badaniem rozpoznawczym dla stwierdzenia zespołu suchości jest test laboratoryjny. Dodatkowe badania, które mogą potwierdzić przyczyną zaburzeń w wydzielaniu śliny to:
-
biopsja ślinianek mniejszych z oceną histopatologiczną nacieków limfocytarnych
-
sialografia, czyli rtg ślinianek
-
USG ślinianek
-
MRI
-
sjalometria – badanie czynności wydzielniczych ślinianek
-
analiza chemiczna śliny.
Chorzy powinny skrupulatnie przestrzegać zasad higieny jamy ustnej, częściej odwiedzać dentystę oraz dbać o prawidłowy poziom nawilżenia w ustach. Im bardziej sucho, tym objawy choroby bardziej dotkliwe, a ryzyko uszkodzeń śluzówki i zębów większe. W aptekach można kupić rozmaite środki długotrwale nawilżające jamę ustną i kojące podrażnienia.
Źródło: „Służba Zdrowia”