Borowania nikt nie lubi. Jest ono jednak konieczne do opracowania ubytku i usunięcia zmienionej przez próchnicę tkanki. Jak na razie, wiertarka stomatologiczna pozostaje najskuteczniejszym narzędziem do oczyszczania zęba z próchnicy. Podczas zabiegu pacjent może odczuwać dyskomfort a nawet ból – wszystko zależy od głębokości zmian próchniczych i indywidualnej wrażliwości. Przyczyną niemiłych doznań jest bliskość nerwu oraz drażnienie miazgi zęba przez:.

• drgania i wibracje z pracującego wiertła
• wyższą temperaturę, która wytwarza się podczas ścierania twardych tkanek zęba w czasie wiercenia.

Na życzenie pacjenta można zastosować znieczulenie miejscowe.

Do opracowania ubytku używa się dwóch rodzajów wiertarek:

• maszyny pracującej na niższych obrotach – do pracy w zębinie
• turbiny - szybkoobrotowej wiertarki do pracy w twardych tkankach zęba.

Pacjent rozpoznaje zmianę sprzętu po tonacji: szybkoobrotowe wiertło wydaje wyższe dźwięki.

Po dokładnym opracowaniu ubytku zakładana jest plomba: amalgamatowa, kompozytowa lub światłoutwardzalna.

Inne metody opracowania ubytku:

• laser stomatologiczny – u 70% pacjentów nie powoduje doznań bólowych; nie powoduje drgań ani nie wytwarza dźwięków; wpływa jednak na wzrost temperatury opracowywanego zęba, co może drażnić miazgę;
• żel stomatologiczny Carisolv (dosłownie: rozpuszczający próchnicę) – zaletami są: oszczędzanie zdrowej tkanki zęba i całkowita bezbolesność zabiegu; wadą – niedokładne usuwanie próchnicy – do poprawek i do otwarcia dojścia dla żelu używa się wiertła.

Źródło: „Wieści Podwarszawskie”