Cukier w pokarmie to pożywka dla drobnoustrojów bytujących w jamie ustnej a odpowiedzialnych za choroby zębów. Zastępuje się go substancjami słodzącymi. Cele, dla których stosuje się substancje słodzące, znaleźć można w przepisach unijnych – szczególnie w Preambule do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/35/WE z 30 czerwca 1994 r. w sprawie substancji słodzących stosowanych w produkcji żywności (Dz. Urz. WE L 237 z 10 września 1994 r ). Substancje słodzące mogą być stosowane w celu:

• zastąpienia cukrów w żywności zapobiegającej próchnicy zębów, żywności o obniżonej wartości energetycznej lub żywności bez dodatku cukru;

• przedłużenia trwałości produktów w wyniku zastąpienia cukrów;

• produkcji żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego.

Z przepisów unijnych - które stanowią wytyczne dla polskich producentów żywności (aczkolwiek nie są przenoszone do krajowych aktów prawnych) – wynika wymóg, by stosowanie substancji słodzących przynosiło korzyść konsumentowi. W przypadku walki z próchnicą stosowanie tych substancji na pewno znajduje uzasadnienie.