Prowadzona działalność gospodarcza uprawnia do stosowania odpisów amortyzacyjnych oraz wliczania wydatków w koszty uzyskania przychodu. Tym samym można obniżyć płacone podatki. Jednak o ile podatnicy często widzą związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a prowadzeniem firmy, o tyle fiskus często ma odmienne zdanie. Warto zatem pamiętać, że:

• To na podatniku ciąży odpowiedzialność za udowodnienie związku wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

• Podatnikowi, który decyduje się przerobić część swojego mieszkania lub domu na firmowe biuro, przysługuje prawo na ujęcie wydatków poniesionych na jego wyposażenie w koszty uzyskania przychodów lub do odpisów amortyzacyjnych.

• W koszty albo pod amortyzację podlegają jedynie wydatki, których związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości. Fiskus nie zakwestionuje mebli, które stanowią wyposażenie biura, sprzęt komputerowy, faks czy telefon, ale już lodówka czy pralka wzbudzą jego podejrzenia.

• Przedmioty wykorzystywane w firmie, które są przewidziane do użytku przez co najmniej rok, powinny znaleźć się w firmowej ewidencji środków trwałych i jeśli jego wartość jednostkowa nie przekracza kwoty 3500 zł albo ująć jego zakup w koszty, albo amortyzować, a środki, na których zakup przeznaczono więcej niż 3500 zł poddawać amortyzacji.

• Do ewidencji środków trwałych można wpisać również rzecz, która była zakupiona i używana jeszcze przed założeniem firmy, jednak w tym przypadku należy ustalić jej rzeczywistą, aktualną wartość i dopiero tę wpisać do ewidencji.

O tym, że nie tylko podstawowe meble biurowe mogą być wliczone w koszty, świadczy decyzja Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 22 maja 2009 (IP PB1/415-113/09-4/EC). Podatniczka, która zamierzała wynająć pokój i przeznaczyć go do przechowywania dokumentacji oraz przygotowywania się do świadczenia usług stomatologicznych (przygotowywanie strategii działania podczas zabiegów dentystycznych i implantologicznych), pytała, czy może w koszty zaliczyć zakup m.in. telewizora LCD z funkcją dołączenia DVD z głośnikami. Na tym właśnie sprzęcie miały być odtwarzane filmy instruktażowe do wykonywania zabiegów stomatologicznych.

Izba stwierdziła, że podatniczka ma prawo do wliczenia wydatków na zakup tego sprzętu do kosztów. W uzasadnieniu znalazło się stwierdzenie, że: „w przypadku gdy wartość jednostkowa pojedynczego składnika wyposażenia (meble, telewizor, ampli tuner, głośniki) nie przekracza 3500 zł, wnioskodawczyni może wydatek na zakup takiego wyposażenia – na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w miesiącu oddania ich do używania, chyba że podejmie decyzję o ich amortyzacji w sposób wskazany w art. 22f ust. 3 ww. Ustawy” [cytat za „Rzeczpospolitą” z dn. 21.07.2011 r.].

Źródło: „Rzeczpospolita”