Co zrobić, by pacjent słuchał tego, co przekazuje mu stomatolog? Przede wszystkim specjalista powinien umieć przekonać pacjenta, że to, co mówi, jest słuszne, a proponowane leczenie to dobry sposób na rozprawienie się z chorobą. Umiejętne użycie perswazji okazuje się wyjątkowo przydatne szczególnie w przypadku, gdy konieczne jest podjęcie radykalnych działań, by ratować zdrowie pacjenta – zagubionego, przerażonego czy nastawionego pesymistycznie do życia, ale także takiego, który jest głęboko przekonany o jedynie słusznej swojej racji.

Zastosowanie odpowiedniego sposobu argumentacji zależy od tego, czy w danej sytuacji działa się w oparciu o fakty, emocje, czy też zachowania. Tę samą informację można również przedstawić w odmienny sposób:

• językiem korzyści – kiedy mówi się pacjentowi, co osiągnie, jeśli podda się terapii czy zabiegowi;

• językiem strat – kiedy pacjent dowiaduje się, czym grozi niepodjęcie leczenia.

Język korzyści zwraca uwagę pacjenta na potrzebę ochrony tego, co cenne; język strat informuje o potencjalnym niebezpieczeństwie, którego trzeba uniknąć.

Jak wynika z badań, wielu lekarzy na nieprzestrzeganie zaleceń przez chorych reaguje wytaczaniem argumentów wzbudzających strach, ucieka się do krytyki, autorytarnych wypowiedzi a nawet do gróźb. Tymczasem komunikaty wywołujące zbyt silny lęk są nieskuteczne, a czasem wręcz szkodliwe dla psychiki pacjenta. Zdecydowanie lepsze wyniki można osiągnąć, przedstawiając korzyści wynikające ze stosowania zaleceń lekarskich.

Jeśli pacjent nie chce współpracować, należy ustalić przyczynę tego stanu rzeczy. W części przypadków będzie wiązać się to z koniecznością zadania serii pytań pomocniczych, które niejako okrężną drogą pozwolą ustalić powód niechęci chorego. Znając przyczynę braku współpracy łatwiej będzie wypracować rozwiązanie, dzięki któremu pacjent jednak przekona się do słuszności zaleceń specjalisty.

W pacjencie należy pielęgnować jego:

• świadomość wpływu na własne życie - jeśli pacjent rozumie, że jest współodpowiedzialny za osiągnięcie sukcesu w procesie leczenia, wówczas łatwiej podejmuje współpracę i jest konsekwentny w przestrzeganiu zaleceń lekarskich;

• poczucie własnej skuteczności – to ułatwia pacjentowi podejmowanie wysiłku i efektywnych działań przynoszących korzyść jego zdrowiu.

Pozytywne skutki przynosi:

• traktowanie pacjenta jak partnera w procesie leczenia;

• stałe motywowanie i docenianie wysiłków podejmowanych przez chorego.

Źródło: „Dr Świat Lekarza”