„Przyjmuję w prywatnym gabinecie pediatrycznym, mam podpisaną umowę z NFZ jedynie na refundację leków. Czasami zgłaszają się dzieci, które wymagają natychmiastowej hospitalizacji, np. z powodu duszności, odwodnienia. Czy mam prawo do wydania skierowania do szpitala? Interpretacja tego skierowania przez lekarzy z izby przyjęć jest różna. Niektórzy uważają, że. rodzice powinni w takim wypadku płacić za leczenie szpitalne.”

Kwestie praw do wydawania skierowania reguluje ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przepisy stanowią, iż skierowanie może wydawać jedynie lekarz ubezpieczenia społecznego, czyli albo mający podpisany kontrakt z NFZ, albo zatrudniony lub wykonujący obowiązki zawodowe w zakładzie opieki zdrowotnej, mającym podpisaną umowę z Funduszem. Skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego jest wymagane do lekarza specjalisty, na badania ambulatoryjne i specjalistyczne, leczenie uzdrowiskowe oraz rehabilitację zdrowotną. Z kolei leczenie szpitalne jest wyjątkiem, ponieważ w art. 58 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mowa jest jedynie o lekarzu, a nie o lekarzu ubezpieczenia społecznego.

Wynika z tego, iż szpitale nie mogą kwestionować skierowań wydanych przez lekarzy prowadzących prywatne praktyki.

„Dodatkowym jednakże warunkiem honorowania takiego skierowania - nawet od lekarza prowadzącego gabinet prywatny - jest stwierdzenie, że cel leczenia nie może być osiągnięty w leczeniu ambulatoryjnym” - czytamy na łamach „Medical Tribune”.

O przyjęciu do szpitala decyduje lekarz dyżurujący na izbie przyjęć. W sytuacjach nagłego pogarszania się zdrowia, które mogą rodzić zagrożenie dla życia, przyjęcie do szpitala nie wymaga skierowania od lekarza.

Źródło: „Medical Tribune”