Liszaj płaski to jedna z chorób jamy ustnej, która od dziesięcioleci wiązana jest z ryzykiem rozwoju takiego nowotworu, jak rak płaskonabłonkowy wywodzący się z obszaru oralnego. Od wielu jednak dekad złośliwy potencjał liszaja płaskiego jamy ustnej był dyskutowany i kwestionowany. W literaturze fachowej pojawia się pogląd, że jeśli ryzyko takie istnieje, nie jest ono bardzo duże. Badacze z Islandii przedstawiają w swoim artykule opublikowanym w Dental Journal pogląd, że liszaj płaski jamy ustnej należy jednak traktować jako zmianę potencjalnie przednowotworową. Do takiego wniosku doszli w oparciu o wyniki badań własnych i przegląd literatury, ze szczególnym uwzględnieniem roli białka TP53, gdyż zmiany liszajowate w obrębie warstwy podstawnej błony śluzowej cechują się silną ekspresją genów dla tej proteiny. Badacze z Islandii w 2002 roku opisali obecność mutacji TP53 w badanych zmianach o charakterze liszaja płaskiego w jamie ustnej. W 2009 roku zaobserwowali jeden przypadek raka płaskonabłonkowego, który wystąpił w innym miejscu, 6 lat po wspomnianej wcześniejszej obserwacji. Z kolei w innym przypadku mutacja TP53 utrzymywała się przez lata bez transformacji nowotworowej. W długoterminowym badaniu u wybranych ośmiu pacjentów z rakiem płasko nabłonkowym jamy ustnej stwierdzono, że mutacje TP53 mogą wystąpić we wczesnym lub późnym okresie rozwoju tego nowotworu. Z kolei obserwacja wykonana obecnie wykazała, że wystąpił kolejny przypadek raka płaskonabłonkowego w innym miejscu u osoby z liszajem płaskim jamy ustnej i mutacją TP53 – było to 21 lat po pobraniu od tej osoby pierwszej próbki.