Grupa badaczy z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii w eksperymentalnym badaniu oszacowała, jak na poprawę adhezji międzyfazowej na styku włókno szklane – matryca wpływa zastosowanie silanów i jak przekłada się to na wytrzymałość mechaniczną kompozytu stomatologicznego.

W tym celu włókno szklane o średnicy 5 mikrometrów i długości 250 mikrometrów modyfikowano powierzchniowo poprzez trawienie kwasem. Następnie wytrawione włókna traktowane były trzema różnymi rodzajami silanów w różnych stężeniach procentowych masowych i molowych. Oceniano właściwości mechaniczne kompozytów, takie jak wytrzymałość na zginanie, moduł sprężystości przy zginaniu i energia niszcząca materiałów.

Okazało się, że adhezja międzyfazowa między włóknem a żywicą dzięki silanowym wkładkom sprzęgającym wpłynęła pozytywnie na poprawę właściwości mechanicznych kompozytu dentystycznego.