Koncepcja wspólnego podejmowania decyzji w stomatologii, gdzie stronami pozostają pacjenci i dentyści, definiowana jest jako podejście, w którym klinicyści i pacjenci dzielą się najlepszymi dostępnymi dowodami/doświadczeniami, gdy stoją przed zadaniem podjęcia decyzji o ścieżce i sposobach leczenia, w którym również pacjenci wspierani są w rozważaniu opcji w celu podjęcia świadomej decyzji o sposobie leczenia. Zatem z punktu widzenia klinicznego jest to proces, w którym decyzje odnoszące się do zdrowia jamy ustnej podejmowane są wspólnie przez pacjenta i dentystę. Model w tej koncepcji opiera się na trzech filarach – rozmowach: o wyborze i jego konsekwencjach, o możliwościach wyboru, związanej z podjęciem decyzji.

Należy pamiętać, że wspólne podejmowanie decyzji to złożony proces, na który mogą wpływać czynniki kliniczne, niekliniczne, za także zarówno sam dentysta, jak i pacjent. Wynika to z faktu, że wprawdzie pacjent ma dużą samodzielność w podejmowaniu decyzji, jednak może mu brakować odpowiedniej wiedzy i informacji, aby podjąć najwłaściwszą decyzję. Z kolei sposób komunikowania się stomatologa z pacjentem i przekazywanie informacji w sposób kompletny bądź nie również nie pozostają bez wpływu na podejmowanie świadomej decyzji przez pacjenta.