Dysplazja w stomatologii rozumiana jest jako obszar błony śluzowej jamy ustnej charakteryzujący się zaburzeniami komórkowymi i architektonicznymi, które mogą być związane z późniejszym rozwojem raka w tym rejonie. Zmiany, które pojawiają się w jamie ustnej, a mogą doprowadzić do inwazyjnego raka, to najczęściej: leukoplakia, liszaj płaski, zmiany liszajowate w jamie ustnej, erytroplakia jamy ustnej, włóknienie podśluzówkowe jamy ustnej, proliferacyjna leukoplakia brodawkowata. Badacze oszacowali, że wymienione wyżej, stosunkowo częste schorzenia, które wykrywane są przez lekarzy rodzinnych, podczas wizyty u dentysty bądź u specjalisty zajmującego się leczeniem chorób głowy i szyi, mogą podnosić ryzyko rozwoju nowotworu. Umiarkowana/ciężka dysplazja niesie ze sobą znacznie większe ryzyko rozwoju raka niż dysplazja łagodna.

Naukowcy wskazują, że bardzo istotne jest podniesienie świadomości w zdrowiu publicznym na temat ryzyka związanego z transformacją złośliwą w odniesieniu do poszczególnych rodzajów dysplazji. Umożliwi to opracowanie odpowiednich działań kontrolnych i strategii leczenia, których celem będzie ograniczenie transformacji stanów potencjalnie złośliwych do rzeczywistego nowotworu jamy ustnej.