Niemiecka spółka Hartlauer zamierzała otworzyć prywatne ambulatorium dentystyczne z siedzibą w Wiedniu i w Wels w Górnej Saksonii. Jej wnioski odrzuciły rządy obu krajów związkowych, argumentując, że istniejące obecnie publiczne ambulatoria wystarczają do obsługi tamtejszej ludności i nie ma potrzeby tworzenia prywatnego ośrodka medycznego. W Austrii utworzenie samodzielnego ambulatorium medycznego zależy od decyzji administracyjnej, a pozwolenie wydawane jest wówczas, kiedy istnieją przesłanki uzasadniające powstanie takiego zakładu w świetle świadczeń zdrowotnych już oferowanych. Spółka Hartlauer odwołała się od decyzji administracyjnej do sądu administracyjnego, a ten z kolei przeniósł sprawę do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu z pytaniem dotyczącym zgodności prawa austriackiego z zasadą gwarantującą swobodną przedsiębiorczość.

10 marca tego roku Trybunał wydał wyrok, z którego wynika, że prawo austriackie w tym uregulowaniu ogranicza swobodę przedsiębiorczości. Argumentacja dotyczyła tego, iż:

• działalność gospodarcza wiąże się z ryzykiem ponoszenia dodatkowych kosztów w przypadku starań o wydanie decyzji administracyjnej;

• prawo krajowe ogranicza przedsiębiorczość do ściśle ustalonych warunków, co w przypadku spółki Hartlauer wiązało się z wyłączeniem dostępu przedsiębiorstwa do rynku usług dentystycznych.

Trybunał zbadał też, czy kwestionowane przepisy mogą być uzasadnione nadrzędnym interesem ogólnym, w tym przypadku zapewnieniem powszechnie dostępnej i wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla ludności. Jak czytamy w „Gazecie Prawnej”:

„[Austriackie – przyp. red.] Uregulowanie krajowe nie zmierza w sposób spójny i systematyczny do osiągnięcia wskazanych celów. Ustanowienie konkurencyjnych prywatnych praktyk może wpływać w sposób równoważny na osiągnięcie zakładanych przez władze celów w postaci dobrej jakości usług”. Zatem Austria nie mogła powoływać się na istnienie ryzyka zaburzenia równowagi finansowej krajowego systemu zabezpieczenia społecznego, ponieważ ryzyko takie nie istnieje.

Pod uwagę wzięty był również fakt, że zapotrzebowanie na lekarzy:

• w kraju związkowym Wiedeń jest oceniane na podstawie liczby ludności przypadającej na lekarza, przy czym liczba ta nie jest ustalona ani w żaden sposób podana do publicznej informacji;

• w Górnej Saksonii jest ustalane na podstawie ankiet przeprowadzanych wśród lekarzy publicznej służby zdrowia, którzy z założenia stanowią konkurencję dla prywatnych praktyk.

Źródło: „Gazeta Prawna”