W technologii stereolitografii SLA za pomocą lasera o długości fal w zakresie promieniowania UV możliwe jest selektywne utwardzanie określonego miejsca w roztworze światłoczułej żywicy. Proces ten zachodzi stopniowo, ponieważ po utwardzeniu jednej warstwy żywicy, model jest przesuwany o około 20-50 μm, po czym następuje utwardzenie kolejnego fragmentu. Proces ten powtarzany jest do momentu, aż cały model zostanie utwardzony. Po jego zakończeniu model trafia do roztworu izopropanolu, gdzie usuwane są niedopolimeryzowane warstwy żywicy; usuwa się z niego również nadmiar materiału, który służył jako struktura podporowa.

CLIP to nieco inny rodzaj stereolitografii. Światło lasera przechodzi przez specjalną membranę, która przepuszcza dużą ilość tlenu. Wykonana jest ona z cienkiego teflonu o dużej przezierności oraz małym indeksie załamania światła. Jej zadaniem jest uniemożliwienie przypolimeryzowania materiału do dolnej ścianki naczynia.

Wiązka laserowa po przejściu przez membranę pada na utwardzoną warstwę żywicy. Następnie stolik, do którego przypolimeryzowana jest żywica, wykonuje delikatny ruch w górę. Proces ten powtarzany jest wielokrotnie, do momentu, aż wykonana struktura znajdzie się powyżej żywicy.

W technologii Multi Jet, która jest kolejną modyfikacją polimeryzacji światłem, utwardzany jest materiał dozowany w grubości nieprzekraczającej 20 μm. Możliwe jest tu zastosowanie głowic z żywicami o kilku różnych kolorach. Żywice mogą zawierać w swoim składzie wypełniacze, pigmenty, światłoczułe katalizatory; możliwa jest też zmiana lepkości żywic wykorzystywanych do druku. Stosowane mogą być też materiały pomocnicze typu wosk czy żel, które ulegną rozpuszczeniu po wykonaniu całej konstrukcji.