Kolor to wycinek spektrum świetlnego, który jest zauważany przez ludzkie oko. W zależności od źródła światła i zakresu promieniowania możemy obserwować różne kolory. Jak je widzimy, zależy od rodzaju materiału, na który pada światło.

Podczas oceny kolorystycznej materiału mówi się o jego transparentności – jej stopień zależy od ilości promieniowania, która przechodzi przez dany przedmiot. Im mniejsza ilość promieniowania jest przepuszczalna przez materiał, tym mniej jest on transparentny i tym bardziej ciemny się nam wydaje.

Cześć promieniowania ulega pochłonięciu albo rozproszeniu wewnątrz materiału. Reszta promieniowania ulega odbiciu od jego powierzchni lub od struktur znajdujących się w materiale blisko jego powierzchni.

Każdy człowiek widzi ten sam kolor inaczej, dlatego już od około czterdziestu lat wprowadzono system liczbowego zapisu barw, a same kolory stały się wartościami mierzalnymi. Do oceny koloru najczęściej używa się spektrofotometrów. Wysyłają one precyzyjnie określoną wiązkę promieniowania, która trafia na powierzchnię ocenianego obiektu. Część promieniowania ulega odbiciu od powierzchni materiału i wraca do spektrofotometru, w którym zapisywane są dane o kolorze w postaci cyfrowej.

Przezierność materiału również może być zmierzona. Wartości podaje się w procentach. Pomiar wygląda w ten sposób, że najpierw mierzy się ilość promieniowania odbitego od materiału badanego umieszczonego na standardowym białym tle, następnie ten sam materiał jest umieszczony na czarnym tle, a na sam koniec jeszcze mierzy się samo białe tło. Im mniej przezierny materiał, tym bardziej wartości wyniku są zbliżone do 100%. Im bardziej przezierny materiał tym wartości bardziej zbliżony do 0%.