Stomatolog to zawód zaufania publicznego i na mocy przepisów o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (ustawa z dnia 29 lipca 2005 r.) musi reagować na przemoc. Obowiązkiem stomatologa w sytuacji, kiedy zacznie podejrzewać, że jego pacjent padł ofiarą przemocy, jest niezwłoczne zawiadomienie policji lub prokuratora.

Dentysta ma bardzo dobre warunki w swoim gabinecie podczas pracy do wizualnej oceny wyglądu pacjenta oraz jego zachowania, a jeśli jego pacjentem jest dziecko – także zachowania jego opiekunów. Z tego powodu może być lekarzem, który pierwszy wykryje ślady przemocy, szczególnie u dziecka.

Wyjątkowo wyraźnie ślady te są widoczne na twarzy w tak zwanym trójkącie bezpieczeństwa. To obszar twarzy obejmujący uszy, bok twarzy, szyi i górną okolicę ramion. W tym rejonie nie dochodzi zazwyczaj do przypadkowych obrażeń, a jeśli już się pojawią, przyczyny ich powstawania poszkodowany pacjent może bardzo szczegółowo opisać. Ofiary przemocy zazwyczaj są tak wystraszone, że albo plączą się w wypowiedzi, albo odpowiadają wymijająco.

Ponieważ stomatolog ma podczas wykonywania swojej pracy bardzo bliski fizyczny kontakt z pacjentem, może przyjrzeć się także innym nieosłoniętych ubraniem częściom ciała, w których najczęściej pojawiają się ślady po przemocy fizycznej. W rejonie głowy są to: uszy, okolice oczu, tkanki miękkie policzków, a na tułowiu: wewnętrzna strona ramion, przedramiona oraz klatka piersiowa i tył tułowia w okolicy karku.

Najczęściej o przemocy świadczą zasinienia, owrzodzenia, wybroczyny, blizny, rany, siniaki w miejscach, gdzie mocno zaciśnięte były np. palce. Blizn i uszkodzeń fizycznych należy szukać również w jamie ustnej – na błonie śluzowej, wargach, języku, zębach oraz kościach wyrostków zębodołowych.