Tylko część lekarzy i dentystów odbywających specjalizację zawiera z pracodawcą umowy o pracę. „Służba Zdrowia” w wydaniu z dnia 18.11.2015 r. wskazuje na to, że młode kadry medyczne niejednokrotnie są zmuszane do podpisywania umów cywilnoprawnych, na podstawie których nie mają prawa do wynagrodzenia za wykonywaną pracę, choć codziennie wykonują obowiązki takie same, jak osoby zatrudnione w ramach umowy o pracę. Czy tak być powinno? Okazuje się, że nie, ponieważ lekarze odbywający specjalizację świadczą pracę osobiście w wyznaczonym miejscu i czasie, pozostając do dyspozycji szpitala, czyli wykonują takie same działania i na takich samych warunkach, jakie wg kodeksu pracy należy kwalifikować pod zatrudnienie na umowę o pracę. „(...) za stosunek pracy uważa się relację, w której: osoba jest podporządkowana jednostce, na rzecz której osobiście świadczy pracę, praca wykonywana jest w sposób ciągły, pod kierownictwem w ustalonym miejscu i czasie, osoba wykonująca pracę pozostaje do dyspozycji jednostki w czasie wyznaczonym na wykonywanie pracy oraz praca ma charakter odpłatny. Wskazane elementy powinny wystąpić łącznie, niemniej jednak w zależności od konkretnego przypadku, z różnym natężeniem” – przekonuje „Służba Zdrowia”. Biorąc pod uwagę uwarunkowania prawne oraz charakter pracy rzeczywiście wykonywanej przez lekarzy i dentystów odbywających szkolenie specjalizacyjne „cel i zamiar stron zawieranych umów o szkolenie specjalizacyjne jest inny, niż wynika z ich brzmienia i nazwy samej umowy, a poprzez ukształtowanie relacji prawnej w taki sposób, iż spełnia ona kryteria stosunku pracy, należy uznać, iż wykonywana na ich podstawie praca powinna być wynagradzana”.

Źródło: „Służba Zdrowia”