„W mediach nie brakuje informacji o kontrolerach funduszu, którzy wizytami i pytaniami nękają lekarzy i prowadzących szpitale czy przychodnie. Ich wścibskie nosy obwąchują wszystkie kąty, dokumenty i sprawozdania. Z relacji lekarzy wynika, że czują się wręcz zastraszani.

Jako przykład podają psychozę, jaką wywołało w ubiegłym roku wejście w życie ustawy refundacyjnej i drakońskich kar za błędne wypisanie recepty” - to fragment artykułu traktującego o relacjach pomiędzy lekarzami a NFZ, który ukazał się w „Dzienniku Gazecie Prawnej” 7.05.2013 r.

Relacje te są trudne: w tekście wskazuje się na obciążenie dentystów i lekarzy mnożącymi się biurokratycznymi wymogami i ogromem pracy papierkowej, które niewiele mają wspólnego z poprawą warunków leczenia pacjentów, a po kontroli wytykanie najbłahszych błędów i obciążanie dotkliwymi karami – z utratą umowy z NFZ włącznie. Utracony kontrakt oznacza zaś brak dostępu do publicznych pieniędzy. Błędy, które kontrolerzy Funduszu wykazują w protokołach pokontrolnych, nie zmieniają się od lat: zła klasyfikacja usługi, wykazywanie jako hospitalizacji świadczeń, które mogły być wykonane w warunkach ambulatoryjnych, czy brak w dokumentacji medycznej potwierdzenia wykonanych procedur, brak medycznego uzasadnienia do rozliczenia wskazanej procedury.

Ze statystyk wynika, że kontrole NFZ nie są częste – kontrolerzy mają szansę pojawić się średnio raz na 12 lat w lecznicach, które podpisały umowę z Funduszem. Artykuł wskazuje, że głębokie przekonanie środowiska medycznego o wszechobecnych kontrolach i monitoringu wynika z monopolizacji pozycji Funduszu. „Skoro nie ma wyboru, lekarze, szpitale i przychodnie muszą przystawać na warunki narzucane im z góry, bez negocjacji. A to tylko potęguje wrażenie spychania ich do roli nie partnerów, ale co najwyżej petentów” - czytamy w „DGP”. Monopol usprawiedliwia dyktat; dopóki tak będzie, obecnie istniejące odczucia lekarzy i dentystów raczej nie ulegną zmianie.

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”