Jeśli ortodonta zaleci aparat ortodontyczny stały do leczenia wady zgryzu, należy przygotować się na długoterminową terapię. Schemat postępowania w tego typu leczeniu obejmuje kilka etapów.

• Etap wstępny – ortodonta sprawdza stopień utrzymania higieny jamy ustnej oraz wyjaśnia i prezentuje techniki oczyszczania zębów z zanieczyszczeń. Pacjent lub opiekunowie nieletniego pacjenta otrzymują na piśmie plan leczenia, który akceptują podpisem. Przed wizytą, na której będzie zakładany aparat stały, ortodonta wykonuje rozseparowanie zębów trzonowych. W tym celu zakłada na nie specjalne okrągłe gumki, mosiężny drut separacyjny lub też specjalne sprężyny separacyjne. Separatory utrzymywane są między zębami minimum 24 godziny. Jeśli separatory wypadną przed założeniem aparatu, należy jak najszybciej udać się do ortodonty, aby założył je na nowo.

• Cementowanie pierścieni - zakładanie aparatu ortodonta rozpoczyna od zamocowania pierścieni na zębach trzonowych. Pierścienie te mocowane są na trzonowcach za pomocą cementu. Dobrze dopasowany pierścień ściśle przylega do powierzchni zęba.

• Przyklejanie zamków – zamki mogą być klejone na szkliwie metodą bezpośrednią lub pośrednią. W metodzie bezpośredniej elementy te przykleja się na powierzchni zębów po uprzednim wytrawieniu szkliwa kwasem fosforowym. Ortodonta przykleja każdy zamek w ściśle określonym miejscu na konkretnym zębie. Proces przyklejania zamków jest indywidualizowany w zależności od rodzaju wady zgryzu oraz od wielkości i rodzaju zębów. W metodzie pośredniej zamki ustawia się najpierw na modelu gipsowym i dopiero potem przenosi (stosując specjalną technikę) na zęby.

• Zakładanie łuków i ustawianie zębów. Właściwe leczenie wady zgryzu rozpoczyna się od tzw. fazy niwelacji, podczas której ortodonta zakłada łuki o wysokiej sprężystości, aby wyrównać szczeliny zamków i uzyskać potrzebne derotacje zębów. Łuki te mocowane są na zamkach przy użyciu ligatur. W czasie trwania tej fazy ortodonta zaleca comiesięczne wizyty, podczas których łuk jest zdejmowany, zęby są dokładnie oczyszczane, a łuk ponownie zakładany i ligaturowany do zamków. Kolejną fazą leczenia jest ustawianie zębów w pożądanych pozycjach. Tu również wizyty odbywają się co miesiąc. Ostatnią fazą leczenia aparatem stałym jest kontrakcja, czyli ustawianie siekaczy w pozycji strzałkowej.

• Usuwanie aparatu stałego – usuwa się zamki ze szkliwa oraz pierścienie, jak również resztki kleju i cementu, które pozostały na zębach. Czynności te wykonuje się przy użyciu różnego rodzaju narzędzi ortodontycznych, które nie uszkadzają szkliwa.

• Retencja, czyli faza, która następuje po usunięciu aparatu stałego z zębów. W fazie tej wykorzystuje się różnego rodzaju aparaty retencyjne: ruchome lub stałe (dobierane są one w zależności od charakteru wady zgryzu i wieku pacjenta).

Źródło: Opracowanie własne