Fluoroza zębów to choroba, która powstaje w wyniku przyjęcia nadmiernej ilości fluoru podczas procesu rozwoju szkliwa. Schorzenie to może pojawić się, kiedy:

• dziecko używa pasty do zębów zawierające dawki fluoru przeznaczone dla dorosłych i podczas szczotkowania połyka preparat;

• niepotrzebnie i błędnie wykonuje się podwójną fluoryzację, czyli np. dziecko pije wodę z dodatkiem jonów fluorkowych oraz podaje się mu preparaty zawierające dodatkowo fluor czy też wykonuje się profesjonalną fluoryzację w gabinecie stomatologicznym.

W niektórych rejonach naszego kraju i w pewnych regionach świata fluoroza występuje endemicznie.

W powszechnym odczuciu fluoroza zębów manifestuje się występowaniem na szkliwie białych plamek. Jednak obraz kliniczny, jaki przedstawiają chore zęby, w zależności od ilości nadmiaru przyjętego fluoru, bywa różny. Szkliwo wykształcone prawidłowo jest gładkie, o jednolitej powierzchni, lśniącej i w lekko kremowym kolorze. Podejrzenie fluorozy pada, kiedy na szkliwie pojawiają się białe, okrągławe plamki. Gdy na szkliwie zauważalne są kredowo białe powierzchnie w postaci okrągłych plamek, mówi się o łagodnej fluorozie. Fluoroza umiarkowana charakteryzuje się występowaniem pstrego cętkowania, a ciężka postać choroby manifestuje się tym, że ząb, na skutek występujących na szkliwie rozległych dołków, plam, brązowych przebarwień, przybiera wygląd „skorodowanego”.

Zęby mleczne bywają mniej narażone na powstanie cięższych odmian fluorozy niżeli uzębienie stałe. Ma to związek z ochronnym działaniem łożyska podczas rozwoju płodowego. Ponadto mleczaki mają cieńszą warstwę szkliwa, krócej się rozwijają i krócej dojrzewają

niżeli zęby stałe.

Źródło: Opracowanie własne