Krzywica hipofosfatemiczna to choroba tkanek twardych, która jest skutkiem nieprawidłowości w metabolizmie fosforu prowadzących do nadmiernej utraty fosforanów przez nerki.

Objawy choroby występują nie tylko w kośćcu, ale także w uzębieniu. W jamie ustnej obserwuje się różnorodne symptomy schorzenia, które powodują szeroki zakres problemów stomatologicznych, a głównie związane są z nieprawidłowościami w rozwoju zmineralizowanych tkanek zębów – szkliwa i zębiny. Tkanki te są szczególnie podatne na wzajemne oddziaływanie czynników układowych i miejscowych w organizmie, a związanych z zaburzeniami metabolizmu wapnia i fosforanów.

Liczne raporty przypadków potwierdzają związane z krzywicą hipofosfatemiczną defekty mineralizacji zarówno w szkliwie, jak i zębinie – zmiany te występują głównie w zębinie sąsiadującej z miazgą zęba. Notuje się poszerzone kanaliki zębinowe i defekty mineralizacji w strukturze szkliwa. Ponadto występują szczeliny rozciągające się od powierzchni szkliwa do połączenia szkliwa z zębiną, które potencjalnie ułatwiają wnikanie patogennych bakterii z jamy ustnej do struktury zęba.

Nieprawidłowości szkliwa i zębiny mogą, niestety, prowadzić do powstawania samoistnych ropni zębów u dzieci. Ropnie te są uważane za cechę charakterystyczną krzywicy hipofosfatemicznej i nie są związane z wcześniej powstałymi zmianami próchniczymi lub urazowymi uszkodzeniami zębów.