Każdy ceramista powinien pamiętać, że:

1. Piec do wypalania ceramiki powinien być co jakiś czas kalibrowany próbą srebra (chyba, że jest to nowoczesny piec o automatycznie sprawdzanej temperaturze powyżej 900ºC).

2. Piec powinien być okresowo czyszczony - nie tylko z powodu utrzymania jego sprawnego działania, ale dlatego, by wypalana ceramika miała pożądany kolor i wysoką jakość; podczas procesu wypalania uwalnia się szereg związków chemicznych, które zanieczyszczają wnętrze pieca i mogą pogorszyć parametry ceramiki.

3. Porcelana nie toleruje zanieczyszczeń i kurzu unoszących się w powietrzu – należy ją przygotowywać tam, gdzie nie było obrabiania metalu lub akrylu, najlepiej w osobnym pomieszczeniu.

4. Należy dopasować temperaturę napalania do używanej porcelany – by idealnie dopasować te wartości należy wykonać kilka prób. W tym celu w próbniku trzeba umieścić masę dentynową z porcelany i wypalić ów wzorzec w temperaturze polecanej przez producenta i w programie dla pierwszej dentyny. Próbnik musi być umieszczony w tym samym miejscu pieca, w którym kładzie się ceramikę do wypalenia. Próbka powinna leżeć na folii platynowej lub podstawce zwanej „plastrem miodu” (by można było po wypaleniu ocenić przezierność wzorca). Jeśli po wypaleniu:

   • wzorzec jest przezierny (da się po zwilżeniu próbki przeczytać przez nią literki na opakowaniu z ceramiki), to temperatura wypalania jest dobra;

   • wzorzec jest przezierny, ale występują zniekształcenia brzegów próbki - temperatura jest za wysoka i należy obniżać ją o 10ºC aż do chwili, gdy zniknie przytopienie krawędzi;

   • wzorzec jest mało przezierny, mleczny, opalizujący – temperatura jest za niska i trzeba ją podwyższać o 10ºC aż do momentu uzyskania całkowicie przeziernej próbki.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”