By protezy zębowe były trwałe, a ich konstrukcje stabilne, trzeba zwrócić uwagę na kilka faktów.

1. Dopasowanie rozszerzalności ceramiki do rozszerzalności stopu – jest konieczne, by zaszło chemiczne i mechaniczne połączenie porcelany z metalem. Niedopasowanie może skutkować m.in. odstawaniem ceramiki od warstwy stopu. Rozszerzalność określona jest współczynnikiem WAK, którego wartości widnieją zazwyczaj na opakowaniach handlowych ceramiki oraz stopów.

2. W procesie modelowania:

• eliminować ostre krawędzie i kanty – przyczyniają się do pękania porcelany w czasie napalania;

• przestrzegać zasady, by porcelana po napaleniu miała jednakową grubość – odstępstwa skutkują bardzo często pęknięciami ceramiki z powodu powstawania niekorzystnych naprężeń w materiale; tego typu uszkodzenia pojawiają się dość często dopiero podczas użytkowania protezy;

• pilnować grubości ceramicznej warstwy wolnej od stopu – maksymalna grubość jest określana przez producenta dla konkretnego rodzaju ceramiki.

3. Niepokrywanie ceramiką całych powierzchni metalowych – konieczne jest pozostawienie miejsca bez porcelany, ponieważ sprzyja to lepszej wymianie ciepła poprzez metal, która zachodzi zaraz po napaleniu. Pokrycie całego metalu ceramiką wymusza niekorzystne studzenie pracy po napaleniu: ciepło zamiast do powietrza, oddawane jest najpierw porcelanie, a dopiero potem atmosferze. To z kolei prowadzi do powstania naprężeń, których skutkami mogą być pęknięcia lub odpryski ceramiki w używanych już protezach. Pozostawienie fragmentu metalowego niepokrytego porcelaną umożliwia później założenie i ściągnięcie protezy z filaru zęba.

4. Oksydacja – pomimo zapewnień producentów stopów, iż są one tak przygotowane, że oksydacja jest niepotrzebna, warto przeprowadzić ten proces; i ściśle przestrzegać zaleceń producenta metalu, ponieważ na powierzchni nowoczesnych stopów mogą pojawiać się tlenki, których nie należy usuwać, gdyż stanowić będą warstwę spójną między metalem a ceramiką. Jeśli producent zaleca ich usunięcie, trzeba je spiaskować.

5. Piaskowanie – koniecznie przestrzegać zaleceń producenta porcelany, który podaje jakimi wielkościami ziaren oraz pod jakim ciśnieniem można usuwać tlenki z powierzchni oksydowanej. Piasek może być użyty w oczyszczaniu tylko raz – z użyciem piaskarki piórkowej.

6. Oczyszczanie – po piaskowaniu nie wolno dotykać pracy rękami, a konstrukcję trzeba oczyścić z drobin olejów, które wyprysnęły podczas pracy piaskarki. Odtłuszczanie przeprowadza się w octanie etylu – najefektywniej we wstrząsarce mechanicznej.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”