Podczas wykonywania uzupełnień tymczasowych technik dentystyczny ma do wyboru metodę bezpośrednią, pośrednią lub mieszaną. Każda z nich ma swoje wady i zalety.

Technika bezpośrednia:

• proteza wykonywana jest bezpośrednio w ustach pacjenta;

• plusy za: ekonomię, szybkość i prostotę przeprowadzania pracy;

• minusy za: niezadowalającą estetykę i stosunkowo niską odporność mechaniczną uzupełnienia.

Technika pośrednia:

• proteza wykonywana jest w laboratorium protetycznym;

• plusy za: dużą dokładność wykonania i uzyskanie dobrej szczelności brzeżnej, wysoką estetykę, bardzo dobrą odporność mechaniczną;

• minusy za: wysokie koszty wykonawstwa i konieczność oczekiwania na gotową pracę.

Technika mieszana (pośrednio-bezpośrednia): skupia plusy obu wyżej opisanych technik i jednocześnie minimalizuje ich minusy.

Wybór metody wykonania uzupełnienia tymczasowego powinien być poprzedzony wnikliwą analizą zalet i wad każdej z technik oraz odniesienie tych informacji do konkretnego pacjenta i warunków, jakie panują w jego jamie ustnej.

Źródło: Opracowanie własne