• gdy w łuku zębowym jest dla niego za mało miejsca i dlatego wyrzyna się, uciskając na ząb sąsiadujący, co powoduje ból i wady zgryzu,

• gdy wyrznie się tylko częściowo, gdyż pod dziąsłem może powstać zakażenie,

• gdy stany zapalne powracają (nie należy jednak usuwać zęba przy ostrym stanie zapalnym; najpierw trzeba go złagodzić a potem wykonać ekstrakcję, bo w przeciwnym razie może dojść do zakażenia),

• gdy próchnica obejmie dużą część zęba (rzadko te zęby leczy się endodontycznie),

• czasem przed wykonaniem protezy,

• gdy otacza go torbiel, który może spowodować uszkodzenie ósemki lub zębów sąsiednich.

Usuwanie (ekstrakcja) zęba mądrości:

• podanie pacjentowi znieczulenia miejscowego lub ogólnego,

• wyrwanie zęba,

• zaszycie dziury,

• po kilku dniach ściągnięcie szwów.

Po ekstrakcji może pojawić się ból, obrzęk, gorączka i opuchnięcie policzka. Objawy te powinny ustąpić po kilku dniach. Jeśli utrzymują się dłużej, należy skonsultować się ze stomatologiem.

Usunięcie zęba mądrości z reguły nie powoduje wad zgryzu.

Kiedyś uważano, że zęby mądrości należy usuwać zaraz po ich wyrznięciu się, gdyż:

• są bardzo podatne na próchnicę,

• biorą niewielki udział w żuciu pokarmów,

• często wyrzynają się w nieprawidłowy sposób i uciskają na inne zęby.

Obecnie zwalcza się ten pogląd i tylko w uzasadnionych przypadkach usuwa się ósemki.

Źródło: Opracowanie własne