Dysgeusia to zaburzenia w odczuwaniu bodźców smakowych. Kiedy dochodzi do subiektywnie błędnego, opacznego odczuwania wrażeń smakowych, mówi się o parageusii, a kiedy wrażenia smakowe są subiektywnie nieprzyjemne nazywamy to kakogeusią Istnieje również phantogeusia, która wiąże się z pojawieniem się halucynacji smakowych mimo braku bodźca podrażniającego receptory smaku.

Zaburzenia smaku powinien skontrolować stomatolog bądź lekarz rodzinny, gdyż mogą wiązać się z nimi:

• zmniejszone wydzielanie śliny, tak zwana sialopenia, co skutkuje suchością w jamie ustnej (kserostomia);

• stomatodynia – objawiająca się subiektywnym uczuciem palenia, bólu, drętwienia, pieczenia, zaburzeniem odczuwania smaków;

• choroby psychiczne, których objawem mogą być swoiste omamy smakowe i nadinterpretowanie ich przez chorego, na przykład, jako zatrucie jedzenia;

• nieprawidłowości w metabolizmie mikroelementów bądź witamin, związane np. z niedostatkiem cynku, witaminy A, C w diecie;

• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, ponieważ towarzyszą jej zmiany w błonie śluzowej jamy ustnej i w przełyku;

• cukrzyca – upośledzenie dotyczy głównie słodkiego smaku;

• zaburzenia hormonalne i związane z nimi niedoczynność tarczycy czy w choroba Cushinga;

• niewydolność nerek u pacjentów dializowanych.