• Do zabiegu wszczepiania trzeba się przygotować. Informacji o tym udzieli stomatolog. Najczęściej trzeba:

  - dostarczyć informacji o stanie zdrowia kości szczęk i zrobić zdjęcie pantomograficzne, czasem przeprowadzić tomografię komputerową szczęk; jeśli szczęka jest za wąska, by móc wstawić do niej implant, stomatolog zaproponuje jej rozszerzenie;

  - wyleczyć afty, zmiany opryszczkowe, stany zapalane przyzębia;

  - stosować osłonę antybiotykową na kilka dni przez zabiegiem.

• Wstawianie implantu odbywa się w znieczuleniu miejscowym. W czasie zabiegu trwającego ok. 30 min. rozcina się dziąsło, wstawia tytanową śrubkę do kości i zaszywa śluzówkę. Na wystającą ponad dziąsło część nakłada się koronę protetyczną. W początkowym okresie po zabiegu można odczuwać nieprzyjemne rozpychanie dziąsła, które powinno minąć. Gdyby po jakimś czasie objawy się powtórzyły, trzeba iść do dentysty, by sprawdził, czy nie doszło do powikłań.

• Nie jest prawdą, że po wstawieniu implantu przez kilka miesięcy chodzi się bez zęba. W czasie integracji wszczepu z kością i gojenia się rany pacjent nosi tymczasową protezę, która może być przytwierdzona do sąsiadujących zębów. Koronę właściwą przeważnie nakłada się po 3 miesiącach od zabiegu na śrubki wszczepione w żuchwę, a po 6 miesiącach na mocowania w szczęce górnej.

• Implant można wprowadzić do zębodołu bezpośrednio po ekstrakcji zęba lub wiele lat po niej. Jeśli na skutek upływu czasu doszło do zaniku kości szczęki, konieczne będzie jej uprzednie odtworzenie.

• Po wszczepieniu pacjent powinien szczególnie dbać o systematyczną i staranną higienę jamy ustnej. Mycie zębów po każdym posiłku i codzienne używanie nitki dentystycznej powinny stać się standardem i podstawową profilaktyką przeciw uszkodzeniom implantu oraz zębów naturalnych.

• Osad nazębny zbiera się również w okolicach implantu. Jego narastanie może doprowadzić do zapalenia implantowego – odpowiednika paradontozy, skutkującego utratą kości i umocowanego w niej wszczepu.

• Implanty mogą się nie przyjąć – zdarza się to bardzo rzadko i zazwyczaj odrzucenie wszczepu jest wynikiem rozwoju stanu zapalnego.

• Implant dobrze zintegrowany z kością jest na tyle mocny, że daje się nim gryźć twarde pokarmy (suchary, orzechy) – trzeba to robić jednak ostrożnie, by nie przeciążyć wszczepu i nie uszkodzić korony protezy.

• Implanty zintegrowane z kością nie bolą i nie powodują dyskomfortu. Bólu można nie odczuwać nawet, gdy wokół tytanowej śrubki dojdzie do rozwoju stanu zapalnego – dlatego konieczne są wizyty u dentysty i regularne kontrolowanie stanu zdrowia tkanek jamy ustnej, by mały stan zapalny nie przerodził się w groźny dla kości i przyzębia destrukcyjny proces.

Źródło: „Samo Zdrowie”