Termin bruksizm wywodzi się od greckiego słowa, które tłumaczone jest jako zgrzytanie zębami. Może on występować podczas snu jak i czuwania. Zaliczany jest do tak zwanych parafunkcji, a częstość jego występowania nie jest niska – może on dotykać nawet ponad 1/5 populacji osób dorosłych na świecie.

Warto wspomnieć, że coraz bardziej zanika teza o tym, że na rozwój bruksizmu wpływ mają wady zgryzu lub nieprawidłowości w morfologii kości twarzy, w zamian za to coraz częściej mówi się o oddziaływaniu stresu, lęku, zaburzeń snu, czynników genetycznych, palenia papierosów, spożywania alkoholu i zażywania narkotyków.

Wyniki najnowszych badań wykazują, że wszczepienie implantów stomatologicznych pacjentom ze zdiagnozowanym bruksizmem zwiększa ryzyko niepowodzenia zabiegu. Badacze z Niemiec, którzy przeprowadzili metaanalizę tych badań, doszli do wniosku, że bruksizm jest również prawdopodobnym czynnikiem ryzyka problemów mechanicznych w protezach opartych na implantach.