Periimplantitis to stan patologiczny tkanek wokół implantu, który związany jest z istnieniem zapalenia tkanek przyzębia skutkującym stopniową utratą kości podtrzymującej implanty. W rezultacie dochodzi także do utraty wszczepów stomatologicznych.

Z badań przeprowadzonych z udziałem osób nieposiadających implantów wynika, że istnieje ścisły związek między bakteryjną płytką nazębną a stanami zapalnymi w dziąsłach i przyzębiu. Uważa się, że analogicznie jest w przypadku posiadaczy implantów. Dowiedziono też, że to zmiany w składzie mikroflory wokół implantów doprowadzają do rozwoju periimplantitis. Dochodzi do tego, gdy pogarsza się równowaga mikrobiologiczna w ekosystemie bakteryjnym zasiedlającym obszar dziąseł.

Z uwagi na silny związek między występowaniem płytki bakteryjnej w jamie ustnej a rozwojem stanów zapalnych dziąseł i przyzębia zalecaną metodą leczenia zapaleń błony śluzowej wokół implantów jest połączenie działań posiadacza implantu i lekarza dentysty, które służą zachowaniu higieny jamy ustnej na odpowiednim poziomie. W praktyce sprowadza się to do systematycznego usuwania biofilmu bakteryjnego podczas mycia zębów i mechanicznego likwidowania bakteryjnej płytki gromadzącej się wokół wszczepu podczas okresowych wizyt u dentysty.