W tkance kostnej znajdują się trzy typy komórek:

• osteocyty, czyli komórki strukturalne, które budują kość;

• osteoblasty, czyli komórki kościotwórcze, które posiadają zdolność dzielenia się;

• osteoklasty, zwane komórkami kościogubnymi bądź kościożernymi, które odpowiedzialne są za usuwanie z kości zużytych bądź nieprawidłowych osteocytów.

Każda kość – mimo że jest twardą, stabilną strukturą – charakteryzuje się powolną przebudową. Dotyczy to również kości przyzębia. Osteoblasty tworzą nowe komórki, które po dojrzeniu stają się osteocytami tworzącymi strukturę kości. Te, kiedy się zestarzeją bądź gdy pojawią się w nich nieprawidłowości, usuwane są przez osteoklasty. W taki oto sposób tkanka kości ulega ciągłej, choć niezauważalnej gołym okiem przebudowie, a dzięki temu może zachowywać właściwe jej parametry wytrzymałościowe.

Wszelkie procesy zapalne, które toczą się w kości, zakłócają naturalny porządek przebudowy i dotychczasową harmonię aktywności komórek kościogubnych i kościotwórczych. Ponieważ stany chorobowe przechylają szalę dotychczasowej równowagi na korzyść osteoklastów, w kości zaczynają przeważać procesy resorpcyjne. Ich konsekwencją jest osłabienie struktury kostnej. Z tego właśnie powodu choroby przyzębia, jeśli nie są leczone, stanowią zagrożenie dla stabilności osadzenia zębów w kości.