Protezy szkieletowe, w przeciwieństwie do innych protez z grup ruchomych, posiadają zmniejszoną rozległość płyty bądź jej całkowity brak. Najczęściej są to konstrukcje metalowo-akrylowe. Dodatkowo, zaopatrzone są w elementy, które umożliwiają przenoszenie sił żucia na kości, nie tylko przez okostną, ale również przez ozębną, zęby filarowe.

Bezpośrednim podparciem dla protez szkieletowych jest nieruchoma część błony śluzowej podniebienia, wyrostki zębodołowe, oraz ozębna zębów. Dobrze wykonane konstrukcje umożliwiają szybszą adaptację użytkownika do uzupełnienia niż w przypadku innych protez i dobre przyleganie uzupełnienia do podłoża.

Leczenie protetyczne za pomocą protez szkieletowych umożliwia efektywną rehabilitację częściowo bezzębnej jamy ustnej pacjenta. Jednak aby przyniosło ono wyczekiwane rezultaty, konieczne jest odpowiednie wykonanie uzupełnienia. Pomimo swoich zalet, protezy te nie należą do najbardziej estetycznych uzupełnień. Problem może stanowić widoczność metalowych klamer; czasem też pojawia się zjawisko napięcia wytworzonego względem zębów oporowych. Może być ono spowodowane złym zaprojektowaniem klamer lub źle przygotowanym zębem filarowym.

Użytkownik protez musi pamiętać o bardzo dokładnej higienie jamy ustnej, jak i samej protezy.