Karat w odniesieniu do złota jest miarą czystości tego metalu/zawartości tego metalu w stopie. Czyste złoto posiada 24 karaty. W jamie ustnej pacjenta stosuje się stopy złota o najmniejszej karatowości wynoszącej 18. Wynika to z faktu, że przy niższej liczbie karatów niż 16 w roztworze elektrolitu (a takim z uwagi na obecność śliny staje się środowisko jamy ustnej) takie stopy zachowują się jak metale nieszlachetne.

Obecnie często w protetyce stosuje się stopy zawierające 50 proc. złota i 10 proc. palladu oraz 40 proc. srebra wraz z innymi metalami. Pallad zwiększa twardość stopu oraz wpływa na zmianę barwy stopu na srebrzysto-białawą.

Do stopów dodaje się również nikiel oraz miedź, srebro i cynk. Ten pierwszy dodaje sprężystości oraz zmienia barwę na tak zwane białe złoto. Natomiast miedź i srebro nadają twardości, a cynk działa jako przeciwutleniacz podczas odlewania.

Aby stop zawierający złoto cechował się dobrą strukturą, musi zawierać składniki, dzięki którym krystaliczne ziarna złota będą małe. W tym celu do stopów złota dodaje się dodaje się składniki, dzięki którym uzyskuje się zmniejszenie wielkości kryształów tworzących stop, np. ruten czy iryd.