Kiedy podejmuje się leczenie ortodontyczne, lekarz przeprowadza z pacjentem wywiad. Szacuje wzrokowo zaawansowanie wady zgryzu, jakość tkanek jamy ustnej oraz potencjalne możliwości leczenia, a także zleca szereg badań diagnostycznych, w tym zdjęcia rtg. Może przy tym używać trudnych do rozszyfrowania dla laika skrótów odnoszących się do specjalnych kategorii zdjęć rentgenowskich, niezbędnych do prawidłowej diagnostyki i planowania leczenia w ortodoncji.

• Panorama – skrótem tym określa się zdjęcie pantomograficzne, czyli panoramiczne zdjęcie tkanek jamy ustnej, inaczej zwane pantomogramem. Jest to zdjęcie rtg zębów, kości szczęki i żuchwy, zatok szczękowych, a także stawów skroniowo-żuchwowych. Dzięki temu zdjęciu można ocenić stan zdrowia wszystkich zębów, uwidocznić ich położenie względem siebie i w jamie ustnej, a także ocenić stan zdrowia przyzębia. Zdjęcie pantomograficzne wykonuje się przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego.

• Tele lub cefalo – to inaczej zdjęcie cefalometryczne, tak zwany telerentgenogram. Jest to zdjęcie boczne czaszki, dzięki któremu widać bardzo dobrze tkanki miękkie twarzy, zatoki przynosowe oraz podniebienie twarde. Zdjęcia tego typu mają kluczowe znaczenie do określenia typu twarzoczaszki, dokonywania pomiarów ortodontycznych, wyznaczania podstawy szczęki i żuchwy, a także są niezbędne do określenia i oceny kierunku wzrostu twarzy oraz zmian, które zachodzą w tkankach w procesie leczenia. W oparciu o zdjęcia cefalometryczne wykonuje się liczne pomiary, które później posłużą do przeprowadzenia analizy cefalometrycznej i zaplanowania szczegółowego procesu leczenia pacjenta. Dzięki analizie cefalometrycznej możliwe jest indywidualne podejście lecznicze do każdego pacjenta, niezależnie od jego wieku i sytuacji anatomiczno – fizjologicznej w obrębie twarzoczaszki.