U osób starszych obserwuje się zjawisko z pozoru paradoksalne: pomimo że zęby z wiekiem ulegają ścieraniu i ich korony stają się coraz krótsze, to całe zęby optycznie wydłużają się. Fenomen ten związany jest ściśle z procesami rozwoju i dojrzewania przyzębia oraz wyrzynania się zębów.

W okresie ząbkowania pomiędzy zębem a dziąsłem w okolicy szyjki zęba tworzy się połączenie: przyczep nabłonkowy (inaczej zwany nabłonkiem łączącym) i przyczep łącznotkankowy. Obie struktury służą połączeniu zębów z dziąsłami, ale nabłonek łączący pozostaje na swoim miejscu tylko do ok. 30. r.ż. Potem zaczyna się przesuwać ze szkliwa ku dołowi, w kierunku granicy między szkliwem a cementem korzeniowym, a następnie – wciąż niżej – ku korzeniowej części zęba. Skutkiem tego jest optyczne wydłużenie koron zębów – ponieważ obniżeniu ulegają dziąsła oraz wyrostki zębodołowe. Z czasem obnażeniu ulegają szyjki zębowe i może pojawić się nadwrażliwość zębów. Proces ten trwa wiele lat i z natury przebiega bezobjawowo. Przykre dolegliwości zaczynają się, kiedy np. uszkodzona zostanie śluzówka jamy ustnej w tym obszarze, pojawią się problemy ze zgryzem lub też dojdzie do utraty zęba. Wtedy też zazwyczaj dopiero zauważa się wydłużenie koron zębów.

Źródło: Opracowanie własne