Fluor pełni w odniesieniu do zdrowia zębów dwie istotne funkcje:

• zabezpiecza szkliwo przed działaniem kwasów wydzielanych przez bakterie próchnicotwórcze, czyli chroni przed demineralizacją;

• wzmacnia szkliwo poprzez wbudowywanie się w jego strukturę, czyli remineralizuje zęby.

Profilaktyka próchnicy z wykorzystaniem fluoru może odbywać się:

• w trybie ciągłym – kiedy codziennie dwukrotnie w ciągu doby szczotkujemy zęby pastą z odpowiednim stężeniem fluoru;

• okresowo – kiedy na zęby aplikuje się preparaty specjalistyczne, zawierające wyższe stężenia fluoru.

Nadmiar fluoru może zaszkodzić zdrowiu – nie tylko zębów, ale również innych tkanek, w tym kości, powodując fluorozę i związane z tym kruchość i osłabienie tkanki kostnej i szkliwnej. Profilaktyka fluorowa powinna być zatem realizowana rozsądnie:

• małym dzieciom nie szczotkujemy zębów pastami o wysokiej zawartości fluoru; Polskie Towarzystwo Stomatologii Dziecięcej zaleca, by maluchom ograniczać ilości używanej pasty do zębów zawierającej 500-1000 ppm F; do trzeciego roku życia nakładamy zatem na szczoteczkę śladowe ilości pasty (muskamy ją tylko pastą);

• od trzeciego do szóstego roku życia dziecka stosujemy pastę o zawartości 1000 ppm F i aplikujemy na szczoteczkę ilość równą wielkości ziarna groszku;

• u małoletnich powyżej sześciu lat zawartość fluoru w paście rośnie do 1450 ppm; można jej już nakładać na szczoteczkę więcej: pasek o długości 1-2 cm; zalecenia te odnoszą się także do osób dorosłych bez przesadnej skłonności do próchnicy;

• osoby mające wysokie ryzyko rozwoju próchnicy, mogą stosować pastę do zębów zawierającą 5000 ppm fluoru (powyżej 16. roku życia); skłonność do próchnicy ocenia stomatolog;

• jednorazowo używamy nie więcej niż około 10 ml płukanki fluorowej, przy czym jeśli preparat zawiera około 100 ppm F, to stosujemy go dwa razy dziennie, około 225 ppm F – jeden raz dziennie, około 900 ppm F – jeden raz w tygodniu.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”