Aparat ortodontyczny stały zaopatrzony jest w zamki, które osadzane są na powierzchni zęba specjalnym klejem. Do nich doczepiany jest sprężysty drucik, mocowany przy pomoc ligatur, czyli syntetycznych, elastycznych pasków zwanych „gumeczkami”. Kilka dekad temu dostępne były tylko zamki metalowe. Obecnie ten element aparatu wykonany może być z ceramiki, mieszanek ceramiki i kompozytu lub z kryształu szafiru. Poznajmy właściwości każdego typu.

• Metalowe – w klasycznej wielkości lub miniaturowe (najmniejszy zamek na świecie to Micro Sprint). Zapewniają wysoki komfort użytkowania, są biokompatybilne, wytrzymałe i trwałe. Te o klasycznej wielkości są stosunkowo dobrze widoczne na zębach, ale pomimo to wyglądają elegancko. Zamki w wersji mini lub mikro są bardzo dyskretne.

• Antyalergiczne – nie zawierają niklu.

• Ceramiczne – trudne do dostrzeżenia na szkliwie dzięki barwie zbliżonej do naturalnego koloru powierzchni zębów. Bardzo wytrzymałe i estetyczne. Dostępne są też zamki dopasowywane indywidualnie do koloru szkliwa i wielkości zębów (lub życzenia pacjenta).

• Ceramiczne z metalowym slotem – wersja, która ma zadowolić zmysł estetyki pacjenta i wymagania ortodonty względem skuteczności i precyzji działania.

• Ceramiczno-kompozytowe – są niewielkie, estetyczne. Wykorzystuje się je głównie przy leczeniu ortodontycznym niewielkich wad zgryzu.

• Kryształowe – najmniej widoczne ze wszystkich, bo całkowicie przezroczyste, o wysokiej estetyce i komforcie noszenia. Najdroższe.

Źródło: Opracowanie własne