Akromegalia, czyli nadmierny rozrost tkanek, to stosunkowo rzadkie schorzenie, na które zapada ok. 60 osób dorosłych na milion; częściej dotyka ono kobiety niż mężczyzn i ujawnić może się w wieku 30-50 lat. Chorobę wywołuje nadmierne wydzielanie hormonu wzrostu somatotropiny (GH) przez przysadkę mózgową. Pobudzenie przysadki do większej aktywności jest najczęściej uwarunkowane rozwijającym się w niej guzem nowotworowym w typie gruczolaka. Zdiagnozowanie choroby jest trudne z uwagi na niespecyficzne objawy i wolny, stopniowy postęp schorzenia, a pacjent niejednokrotnie wędruje od jednego specjalisty do drugiego, odwiedzając po drodze także dentystę, zanim uda się postawić diagnozę. Akromegalia wywołuje bowiem szereg różnych symptomów, w tym stomatologiczne, takie jak:

• deformacje stawów

• utrata zębów nie związana w żaden sposób z paradontozą

• zanik zwartego szeregu uzębienia i „rozstrzelone” zęby w łuku

• rozrost i deformacje tkanek: kostnej, miękkich, powiększenie języka (co może utrudniać mowę), przerost mięśni.

Jeśli stomatolog podczas wizyty zacznie podejrzewać akromegalię, zaleci konsultację z endokrynologiem lub lekarzem rodzinnym w celu wykonania badań laboratoryjnych określających poziom hormonu wzrostu i somatomedyn (czynników aktywujących podziały komórek w tkankach miękkich i kostnej). Leczenie akromegalii zależy od stopnia zaawansowania choroby i jej przyczyny; obejmuje farmakoterapię, radio- i chemioterapię oraz/lub interwencję chirurgiczną.

Źródło: „Gazeta Farmaceutyczna”