Ekstrakcja zęba to zabieg, który nawet u najodważniejszych może wywołać strach przed dentystą. Najczęściej ogarnia nas lęk przez bólem towarzyszącym rwaniu zęba mocno osadzonego przecież w kości szczęki. Przyzębie to rejon dobrze ukrwiony i unerwiony, zatem na usunięcie zęba na pewno zareagują zakończenia nerwowe.

Jak jednak przekonują stomatolodzy – nie ma się czego bać; głównie dlatego, że specjaliści dysponują naprawdę skutecznymi sposobami znieczuleń okolicy poddawanej ekstrakcji.

Często zdarza się, że nawet jeśli przekonuje nas skuteczność znieczulenia podczas samego usunięcia zęba, to boimy się bólu, który pojawia się już po zabiegu, kiedy podany wcześniej środek przeciwbólowy przestaje działać. Taki ból też można uśmierzyć – dentysta, zanim pacjent opuści gabinet, zaleci odpowiednie leki.

Z raną po ekstrakcji należy obchodzić się ostrożnie – bo dopóki działają środki znieczulające nie czuje się jej tkliwości. Bezpośrednio po usunięciu zęba na zębodół przykładany jest jałowy gazik. Powinien on pozostawać tam do czasu, aż tkanki przestaną krwawić. Wtedy można opatrunek delikatnie zdjąć, uważając, aby nie rozerwać skrzepu. Przez pewien czas po zabiegu należy powstrzymać się od jedzenia i picia. Jeśli ktoś musi czymś się pożywić albo czegoś napić, powinien zdecydować się na pokarmy o konsystencji płynnej lub papkowatej, a napoje powinny mieć temperaturę pokojową lub być chłodne. Bezpośrednio po posiłku należy ostrożnie umyć zęby. Przez kilka dni po ekstrakcji zębów należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego i nie palić papierosów. Gdyby do trzech dni po zabiegu pojawiła się wysoka gorączka i/lub obrzęk, należy udać się do stomatologa lub na dyżur do szpitala – bo mogą to być objawy powikłań.

Źródło: „Nowości”