Bezpieczny środek znieczulający zaaplikowany przez stomatologa podczas zabiegu wyrywania zęba może stać się przyczyną wielu komplikacji zdrowotnych, kiedy wejdzie w interakcję z lekami, które bierze pacjent, a ów nie poinformował dentysty o fakcie zażywania innych medykamentów przed podaniem znieczulenia.

Pacjenci zażywają wiele lekarstw dostępnych bez recepty i zazwyczaj nie widzą potrzeby informowania o tym podczas wizyty u lekarza jakiejkolwiek specjalności. A tym bardziej u dentysty.

- To błąd, bo większość farmaceutyków sprzedawanych bez recept wchodzi w interakcje z innymi preparatami, które zapisują lekarze – czytamy wypowiedź jednego z lekarzy, udzielonej „Polityce”.

Sami medycy rzadko mają pojęcie, jak mają się do siebie leki poszczególnych klas. Specjalistę interesują głównie farmaceutyki pomocne w leczeniu schorzenia z konkretnej dziedziny. To również duży błąd, ponieważ spora część pacjentów – szczególnie ludzie starsi – leczy wiele dolegliwości u różnych specjalistów. Teoretycznym, moralnym obowiązkiem każdego medyka jest dopytanie pacjenta o zażywane inne leki, również dostępne bez recepty oraz poinformowanie chorego o możliwych interakcjach z innymi farmaceutykami. Rzadko który lekarz to czyni – nie nakazuje tego żadna ustawa. A szkoda, ponieważ ulotki czyta tylko niecałe 10% pacjentów. Trudno określić, ilu z nich rozumie treść trudnego, specjalistycznego języka tych tekstów. A niewiedza albo niedoinformowanie mogą być tragiczne w skutkach.

Kolejny drażliwy punkt zażywania medykamentów to możliwe skutki uboczne. Mało pacjentów wie, iż po banalnym wyrwaniu zęba wykonanym w znieczuleniu, nie powinno się siadać za kierownicę. Znieczulenie może powodować zaburzenia koncentracji, a wówczas nietrudno o nieszczęście na drodze.

A kiedy boli ząb i nie pomaga jeden środek przeciwbólowy? Wówczas większość sięga po inny, łatwo dostępny preparat, nie przejmując się zazwyczaj ani składem medykamentu, ani jego możliwymi interakcjami. Łączenie środków przeciwbólowych to, niestety, jeden z najgorszych błędów popełniany przez wielu „samodzielnych” pacjentów.

Źródło: „Polityka”