Nieodwracalne zapalenia miazgi to choroby, które kwalifikują do leczenia kanałowego. Leczenie endodontyczne jest jedyną metodą, dzięki której z zęba usunięta zostaje chora miazga i tym samym zlikwidowane zostanie zagrożenie, że ze zniszczonej tkanki zakażenie przedostanie się na inne struktury ustroju.

W nieodwracalnych zapaleniach miazga może być:

• żywa, ale z toczącym się w niej zaawansowanym procesem zapalnym; w toczonej chorobą tkance znajdują się pojedyncze ogniska martwicze;

• martwa

• martwa z objawami rozpadu zgorzelinowego.

Miazga żywa, ale z zaawansowanym procesem zapalnym, reaguje na bodźce bólowe, lecz reakcja ta nie jest prawidłowa. Czasem mogą występować długotrwałe bóle o znacznym nasileniu. Z kolei miazga martwa nie wykazuje objawów bólowych.

W przypadku leczenia miazgi żywej toczonej przez nieodwracalne zapalenie stosuje się wyłuszczenie chorej tkanki (usunięcie jej) i wypełnienie kanałów. Miazgę martwą usuwa się podczas aseptycznego leczenia kanałowego. W sytuacji, kiedy leczenie kanałowe nie może być przeprowadzone, stomatolog może podjąć decyzję o wykonaniu:

• hemisekcji, czyli usunięciu jednego albo więcej kanałów zębowych wraz z częścią korony zębowej;

• radisekcji, czyli odcięciu kanału zębowego (jednego albo więcej) z zachowaniem korony zęba;

• ekstrakcji zęba;

• resekcji, czyli usunięciu wierzchołka korzenia zębowego.

Zapalenia miazgi przebiegają we wczesnych stadiach z bólem. Ból zęba mocny, nagły to sygnał, że w miazdze zaczyna się proces zapalny. Nieleczone zapalenie miazgi prowadzi do obumarcia tej tkanki i stanowi groźne źródło zakażenia. Chory ząb staje się ogniskiem pierwotnym dla wielu poważnych chorób ogólnoustrojowych.

Źródło: Opracowanie własne