W najnowocześniejszych systemach protezowania wykorzystujących implanty dentystyczne powierzchnie wszczepów są specjalnie modyfikowane. Badacze uznali bowiem, że modyfikacje są wartościową metodą wspomagającą osteointegrację, czyli proces łączenia się tkanek jamy ustnej z materią implantu. Ponadto modyfikacje powierzchni implantów ułatwiają współpracę między komórkami i płynami biologicznymi, a to z kolei przyspiesza regenerację kości wokół wszczepu.

Jedną z najczęściej wykorzystywanych metod modyfikacji powierzchni implantów dentystycznych jest tworzenie w niej mikroporów. Ułatwiają one zakotwiczanie się komórek przyzębia w materiale implantu, co z kolei służy odtwarzaniu tkanki kostnej wokół obszaru, w którym osadzony został wszczep.

Powierzchnie implantu mogą być również piaskowane bądź wytrawiane kwasem, albo też pokrywane powłoką o działaniu antybakteryjnym (wykorzystuje się do tego antybiotyki) czy zawierającą jony metali (cynku, srebra, miedzi) – dzięki temu zapobiega się rozwojowi periimplantitis, czyli stanu zapalnego tkanek wokół implantów i zagrożeniu niepowodzenia protezowania.