Paradontoza i próchnica to zmory Polaków. Szczególnie zdradliwe są choroby przyzębia, ponieważ często do pewnego momentu przebiegają bez żadnych dolegliwości ze strony uzębienia i okolicznych tkanek. Dopiero wtedy, gdy dziąsła zaczynają puchnąć, być tkliwe i krwawić, pacjent orientuje się, że jego przyzębie choruje. Dlatego tak ważne są regularne wizyty u dentysty, który potrafi zdiagnozować chorobę, zanim da ona o sobie znać poważniejszymi konsekwencjami.

Nieleczona paradontoza prowadzi do utraty zębów. Przypomnijmy, że nie jest to choroba osób starszych – dotyka wielu ludzi młodych, a bardzo częsta jest w pokoleniu 40-latków. Chore tkanki przyzębia ulegają destrukcji, przez co zęby tracą podporę i zaczynają się chwiać. To ostatni moment na podjęcie zdecydowanych, szybkich i, bywa, radykalnych działań, by uratować często zdrowe zęby. Początkowe stadia chorób przyzębia są leczone lekami niwelującymi stany zapalne: to płukanki, żele i – przede wszystkim – prawidłowa, systematyczna higiena jamy ustnej oraz usunięcie kamienia nazębnego. Stadia bardziej zaawansowane wymagają interwencji chirurgicznej – oczyszczania kieszonek dziąsłowych i odtwarzania zniszczonej tkanki kostnej.

Kiedy paradontoza jest już tak zaawansowana, że pacjentowi wypadają zęby, wszystkie luki należy jak najszybciej zaprotezować, by ocalić to, co jeszcze zostało z uzębienia i nie dopuścić do rozsunięcia i nieprawidłowego ustawienia poszczególnych zębów. Protezować można klasycznie, czyli z użyciem mostów i koron, albo nowocześnie – o ile pozwala na to stan kości szczęk – przez implantowanie.

Leczenie paradontozy i protezowanie są kosztowne i nie należą do zabiegów najprzyjemniejszych. Najtańsza i najprzyjemniejsza jest profilaktyka.

Źródło: „Idziemy”