Grupę nieprawidłowości, które wpływają na pracę stawów skroniowo-żuchwowych nazywamy zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. Nie można wymienić jednej ich przyczyny, ponieważ powodów, w wyniku których zaburzenia skroniowo-żuchwowe powstają, jest wiele. Wymienia się następujące czynniki:

• psychospołeczne;

• genetyczne;

• urazowe;

• hormonalne;

• neurologiczne;

• anatomiczne i morfologiczne w obrębie twarzoczaszki.

W diagnozowaniu zaburzeń skroniowo-żuchwowych bierze się pod uwagę elementy fizyczne oraz psychospołeczne. Zaburzeniom skroniowo-żuchwowym towarzyszyć mogą bóle: stawów skroniowo-żuchwowych, głowy, mięśni żucia, a także może być notowana choroba zwyrodnieniowa i przemieszczenia struktur w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. Z zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi wiążą się też stres i utrudnienia w życiu będące wynikiem niedyspozycji powodowanych zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi.

Często osoby z objawami zaburzeń skroniowo-żuchwowych wymagają leczenia protetycznego, w tym leczenia częściowego bezzębia, a także problemów wynikających z nieprawidłowego zwarcia zębowego. Jeśli nieprawidłowości skroniowo-żuchwowe związane są z istnieniem bruksizmu, leczenie może obejmować również psychoterapię.